ورزشهای ارزشی و ارزشهای ورزشی
((ورزش هم ورزشهای باستانی))
اگر آتش غیرت و دود همتى هم هست، در آن بیشتر است
باستانى کارهاى ما، ریشه دارند و یا على ورد زبانشان است و مولا دارند کباده عشق اهل بیت را به سینه مى‏کشند و گود زورخانه در نظرشان خیلى رفیع‏تر از سکوهاى افتخار و قله اورست و رشته کوه هیمالیا است و... نواى شیر خدا بر دلشان مى‏نشیند
فتح قله انسانیت خیلى دشوار است
گاهى حرفه‏اى‏ترین بندبازان هم نمى‏توانند از صراط بگذرند
داوران آماده تشویق یا فل گرفتنند
خیلی‌ها در استخر دنیا غرق شده اند و سوتها و هشداری‌ها نجات غریق، نتوانسته آنها را به خود آورد، یا به ساحل بیداری برساند
مشت زنان، چرابه شکم شهوت مشت نمى‏زنند؟
کوهنوردان، چرابه فکر فتح قله آزادگى نیستند؟
کشتى گیران، چرا نفس خود را خاک نمى‏کنند؟
چرا براى تمرین، به باشگاه تقوا و عفاف نمى‏روند؟
چرا براى زیبایى اندام روح به عبادت نمى‏پردازند؟
چرا در کنار بدن سازى، براى تربیت جان وقت صرف نمى‏کنند؟
شناگران، اگر بتوانند طول و عرض عمر 70 ، 60 ساله را با موفقیت طى کنند، لایق جایزه‏اند! چرا که خیلى از دوندگان، هرگز نمى‏رسند
و خیلى از وزنه برداران، یک حرف حق را نمى‏توانند بردارند و بسیارى از صاحبان عضلات قوى و بازوهاى پرتوان، حریف نفس خودشان نیستند و اسیر یک "عادت" اند
مدال شرف، بالاتر از مدال طلا و نقره است . صحنه زندگی ما با ماهواره های ملکوت، برای آسمانیان رله می‌شود . روزی هم در قیامت، برای داوران نهایی و اهدای جوایز، پخش مجدد خواهد شد