آداب و رسوم زورخانه    
1) هرکس وارد زورخانه شده و یا از آن خارج می گردد، ورزشکار باشد یا نه، نسبت به او اداء احترام می شود. اگر ورزشکار باشد، مرشد به او فقط خوش آمد می گوید و اگر تازه کار باشد و مبتدی، فقط" صفا آوردید..." یا "صفای قدم...". برای نوچگان و نوخاستگان ضمن گفتن جملات، از حضار صلوات نیز طلب میکند.
برای پیشکسوتان و بعضی از شیرینکاران، هنگام دخول و خروج علاوه بر مسائل و آداب مذکور، ضرب را نیز با آهنگ خاصی بصدا در می آورد. همینطور برای پهلوانان و پیشکسوتان که سابقه قهرمانی دارند، علاوه بر ضرب، زنگ را هم با آهنگ خاص صدا می دهد و بدین وسیله بالاترین درجه احترام را نسبت به ایشان روا می دارد. به این اشخاص، صاحب زنگ و ضرب می گویند.
برای دارا شدن عنوان فوق لازم است پهلوانی شخص، مورد تایید پیران و پهلوانان قرار گیرد.
2) هنگام ورود به گود، زمین ادب را بوسه می زنند.
3) کنار "سردم" نشستن، خاص پهلوانان و پیشکسوتان است.
4) میاندار قبل از شروع به ورزش، از بزرگترها رخصت می خواهد.
5) استفاده از وسایل ورزشی (غیر از کباده) از بزرگترها آغاز می شود.
6) ورزشکار هنگام ورود به گود، باید پاک شرعی باشد.
7) اجازه گرفتن از میاندار هنگام خروج از گود الزامی است.
8) انجام عملیات بر خلاف میاندار و یا بیحرکت ماندن نسبت به میاندار، بی احترامی است.
9) چرخیدن از کوچترها شروع شده و به بزرگترها ختم می گردد.
10) ختم ورزش را میاندار با اجازه خواستن از بزرگترها اعلام می نماید.
11) ضمن دعا کردن اگر کسی صحبت کند و یا از گود خارج شود، نسبت به دعاگو و ورزشکاران آن گود بی احترامی کرده است و خطا محسوب می گردد. این عمل، جنب فتوت نام دارد.
12) ورود افراد جوانتر از 18 تا 19 سال در گود ممنوع است. در دوران قدیم کسی می توانست وارد گود شود که شانه در ریشش بند شود.
13) تشویق ورزشکار هنگام ورزش خصوصا" وقت چرخیدن و میل بازی از وظایف مرشد است و گاهی میاندار و پیشکسوتان نیز در این کار با او همراهی می کنند، البته با ذکر صلوات و خریره (هی).
14) ورود با کفش به گود ممنوع است.
15) داخل گود و روبروی سردم محل ورود ورزشکاران به گود است که پایینترین نقطه گود نیز هست. بالاترین محل گود، جنب یا زیر سردم است.
16) ورزشکاران بترتیب سوابق ورزشی از پایین به بالا می ایستند غیر از سادات که اگر مبتدی هم باشند، بالا دست قرار می گیرند و بعد از همه می چرخند.
17) کباده زدن از کوچکترها شروع شده و بترتیب به بزرگتران و سادات ختم می شود.
18) ورزش کردن بدون لنگ یا تنکه ممنوع است.
19) اگر کوچکتری بخواهد بعنوان تمرین با یک پیشکسوت یا پهلوان کشتی بگیرد، هنگام فرو کوفتن زانو می زند، یعنی حریف را به استادی قبول دارد.

 زورخانه چنین جایی است؛ جایی مقدس که سعدی از آن به این گونه یاد می کند؛ جایی که جز پاکان و پرهیزگاران در آن راه ندارند. «گود مقدس» نام شایسته ی آن است.

نه گرد اندر آن بقعه دیدم نه خاک
من «آلوده» بودم در آن جای پاک
گرفتم قدم لاجــــــــــَـــرَم، باز پس
که پاکیزه به، مسجد از خار وخس

                                        بوستان سعدی

 از بررسی های تاریخ گذشته ی ایران بر می آید که زورخانه نمادی است از نیایشگاههای مهری که نیاکان پاک ما‌ در دور دست تاریخ، در گود هشت گوشه آن به نیایش خورشید (میترا یا مهر) که بنیاد هستی این جهان فانی از گرمای آن نیرو می گیرد، می نشسته اند و بَغِ مهر را نماد آن می دانسته اند. بعد از اسلام، گودهای مقدس به جایگاه ورزیدن و تربیت جوانمردان بدل شد و آنان در گودهای مقدس با نمادهای آلات و ابزار جنگ و نبرد آن روز،تمرین می کردند و ورزیده می شدند. بطور معمول تمام حرکات و سخنانی که در زورخانه انجام و یا گفته می شود همراه با ریتم موسیقی و تمبک مخصوص زورخانه است (بجز در موارد دعا)