گود زورخانه نماد میدان جنگ شد
وقتی شیپور جنگ نواخته شد محمد وعلی برادران سعید به جبهه های دفاع مقدس رفتند. علی جانباز شد و محمد نیز در عملیات والفجر یک در منطقه فکه پیکرش به جای ماند. درسال 1363 سعید خود را برای مسابقه آماده کرد و در همان سال مدالها و کاپ های قهرمانی بسیار دریافت کرد. شهرت، پیشرفت، مقام و مسئولیت سرپرستی نوجوانان ورزش باستانی را بر عهده داشت.
در مجله تاج عکس رنگی بزرگ او با عنوان پهلوان کوچولوی پایتخت چاپ شده بود. ولی ناگهان در جواب دوستانش برای شرکت در مسابقات قهرمانی می گوید: من چطور می توانم قهرمان شوم در صورتی که جوانان مملکتمان مانند گلهایی پرپر می شوند. با دست بردن در شناسنامه و نوشتن نامه برای مدیر مدرسه راه دل را پیش گرفت، بازوبند قهرمانی را بر بازو، عشق، مردانگی و ایمان را بر سینه خود حک کرد و راهی جبهه های جنوب شد. آری کسی که در عرض سه دقیقه سیصد دور می چرخید این بار وارد گود جبهه و جنگ شد و خود را در مسیر چرخش روزگار قرار داد.
او مسیر خود را یافته بود. در حسینیه دوکوهه مستقر و همراه با گردان میثم شد. او در جبهه نیز از ورزش جدا نشد بلکه ورزش باستانی را در پادگان دوکوهه راه اندازی کرد. گودی درست کردند و از اسلحه های سنگین و قوطی های ساده زنگ زده وسایل مورد نیاز را آماده و با عباس دائم الحضور که مرشد بود ضرب می گرفتند و می خواندند.
ای شیفتگان مکتب ای ناموران
در جبهه حق علیه بیدادگران
هم تربیت روح کنید و هم جسم